- bezprawnie
- przysłów. od bezprawny
Zatrzymać bezprawnie cudzą własność.
Słownik języka polskiego . 2013.
Zatrzymać bezprawnie cudzą własność.
Słownik języka polskiego . 2013.
bezprawnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezprawny: Bezprawnie wyciąć las. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pościągać — dk I, pościągaćam, pościągaćasz, pościągaćają, pościągaćaj, pościągaćał, pościągaćany 1. «zmniejszyć powierzchnię czegoś (w wielu miejscach) przez ściągnięcie, skurczenie; skurczyć wiele czegoś» Materiał pościągany fastrygą. Pościągać boki… … Słownik języka polskiego
przywłaszczyć — dk VIb, przywłaszczyćczę, przywłaszczyćczysz, przywłaszczyćwłaszcz, przywłaszczyćczył, przywłaszczyćczony przywłaszczać ndk I, przywłaszczyćam, przywłaszczyćasz, przywłaszczyćają, przywłaszczyćaj, przywłaszczyćał, przywłaszczyćany «ogólnie:… … Słownik języka polskiego
kaduk — Prawem kaduka «bez podstawy prawnej, bezprawnie»: (...) czy można liczyć na to, że postkomunistycznej sitwie odebrany zostanie przywłaszczony prawem kaduka majątek. GPol (tyg.) 10/1998 … Słownik frazeologiczny
lokator — Dziki lokator «osoba, która samowolnie, bezprawnie zajęła lokal»: Zamieszkali tu bez zgody właściciela budynku, który na wieść o dzikich lokatorach zażądał wyprowadzki. GWr 14/03/2000 … Słownik frazeologiczny
eksmitować — ndk a. dk IV, eksmitowaćtuję, eksmitowaćtujesz, eksmitowaćtuj, eksmitowaćował, eksmitowaćowany «dokonywać, dokonać eksmisji» Eksmitowano lokatorów z zajmowanego bezprawnie lokalu. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
grabić — ndk VIa, grabićbię, grabićbisz, grab, grabićbił, grabićbiony 1. «wyrównywać grabiami powierzchnię ziemi lub zgarniać siano, zżęte zboże, śmieci itp.; zgrabiać» Grabić liście pod drzewami. Grabić grządki w ogródku. 2. «zabierać komuś bezprawnie… … Słownik języka polskiego
grabież — ż VI, DCMs. y; lm D. y «zabieranie bezprawnie, siłą cudzej własności; obdzieranie, rabunek» Dopuścić się, dokonać grabieży czyjegoś mienia … Słownik języka polskiego
kaduk — m III, D. a, N. kadukkiem; lm M. i 1. hist. «w dawnej Polsce: prawo do spadku pozostawionego bez spadkobierców i testamentu (przysługujące zwykle panującemu lub państwu); spadek bezdziedziczny i beztestamentowy» ◊ pot. (dziś żywa) Prawem kaduka… … Słownik języka polskiego
konfiskata — ż IV, CMs. konfiskataacie, blm 1. «wywłaszczenie osoby prywatnej z całego lub części majątku na rzecz państwa (bez odszkodowania)» Konfiskata majątków obszarniczych. 2. «w prawie karnym: kara polegająca na utracie na rzecz państwa mienia… … Słownik języka polskiego