- paladyn
- m IV, DB. -a, Ms. \paladynnie; lm M. -i, DB. -ówhist. «znakomity rycerz towarzyszący panującemu; pierwotnie: towarzysz Karola Wielkiego lub legendarnego króla Artura; rycerz sławny ze swych czynów»‹ze śrdwłc.›
Słownik języka polskiego . 2013.