paniczyk

paniczyk
m III, DB. -a, N. \paniczykkiem; lm M. ci -owie (te \paniczykki), DB. -ów
iron. «młodzieniec wystrojony, przesadnie elegancki, nie lubiący pracować»

Paniczyk jak z żurnala.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • paniczyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. owie || i {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie o mężczyźnie wystrojonym, wymuskanym, przesadnie delikatnym, lekko, wygodnicko podchodzącym do życia; delikacik, elegancik, laluś, wygodniś, modniś, fircyk :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”