- paniczyk
- m III, DB. -a, N. \paniczykkiem; lm M. ci -owie (te \paniczykki), DB. -ówiron. «młodzieniec wystrojony, przesadnie elegancki, nie lubiący pracować»
Paniczyk jak z żurnala.
Słownik języka polskiego . 2013.
paniczyk
Look at other dictionaries:
paniczyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. owie || i {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie o mężczyźnie wystrojonym, wymuskanym, przesadnie delikatnym, lekko, wygodnicko podchodzącym do życia; delikacik, elegancik, laluś, wygodniś, modniś, fircyk :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
