pentametr

m IV, D. -u, Ms. \pentametrtrze; lm M. -y

lit. «w wersyfikacji antycznej: wiersz złożony z pięciu stóp daktylicznych, tworzący wraz z heksametrem dystych elegijny; również w wersyfikacji polskiej: podobny wiersz, w którym stopy akcentowe są zastąpione iloczasowymi»

‹z gr.›