permanencja

ż I, DCMs. \permanencjacji, blm

książk. «ciągłe, nieprzerwane trwanie; ciągłość trwania; stałość, trwałość czegoś»

Teoria permanencji przyjmuje niezmienność ogólnych zarysów rzeźby Ziemi.

∆ przestarz. W permanencji «bez przerwy, ciągle stale»

Prowadzona w permanencji konserwacja zabytków.

‹śrdwłc.›