perypatetyk

m III, DB. -a, N. \perypatetykkiem; lm M. \perypatetykycy, DB. -ów

filoz. perypatetycy «uczniowie i komentatorzy filozofii Arystotelesa (nazwani tak ze względu na zwyczaj Arystotelesa prowadzenia wykładów i dysput filozoficznych w trakcie przechadzek); w szerszym znaczeniu: zwolennicy arystotelizmu»

‹z gr.›