- bękart
- m IV, DB. -a, Ms. \bękartrcie; lm M. -y, D. -ów1. «pogardliwie o nieślubnym dziecku»
Urodzić bękarta.
2. «z ujemnym zabarwieniem uczuciowym o dziecku, zwłaszcza niegrzecznym»Niesforne bękarty.
3. środ. «w drukarstwie: końcowy wiersz ustępu przeniesiony przy łamaniu na początek następnej kolumny lub łamu, traktowany jako błąd w łamaniu»
Słownik języka polskiego . 2013.