pięknoduch

pięknoduch
m III, DB. -a; lm M. -y, DB. -ów
iron. «ktoś wyżywający się w estetycznych wzruszeniach, zmanierowany na tym punkcie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • pięknoduch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie o osobie egzaltowanej, oderwanej od rzeczywistości, przedkładającej sprawy duchowe, wzruszenia estetyczne nad inne : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sztuka pomaga pięknoduchom uciec od świata.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • piękno- — «pierwszy człon wyrazów złożonych (zwykle przymiotników o charakterze dzierżawczym) wskazujący na piękność tego, co nazywa drugi człon złożenia, np. pięknooki, pięknowłosy, pięknonogi, pięknoduch» …   Słownik języka polskiego

  • pięknoduchowski — pięknoduchowskiscy przym. od pięknoduch Pięknoduchowskie rozważania …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”