pięta

ż IV, CMs. pięcie; lm D. pięt

1. «tylna część stopy»

Gołe pięty.

Dudnić bosymi piętami.

Przysiąść na piętach.

Odwrócić się, wykręcić się, zakręcić się na pięcie.

◊ Pięta achillesowa, pięta Achillesa «czyjaś słaba strona, dziedzina, w której ktoś nie celuje»

◊ Deptać komuś po piętach, następować na pięty «chodzić za kimś ciągle, nie dawać komuś spokoju ponaglając, zmuszając go do czegoś»

◊ Nie dorastać komuś do pięt «być na znacznie niższym poziomie od kogoś, nie dorównywać komuś»

◊ Coś poszło komuś w pięty «coś dotknęło kogoś mocno, do żywego, uraziło kogoś»

◊ Pokazać pięty «uciec, wziąć nogi za pas»

◊ Świecić gołymi, bosymi piętami «chodzić boso albo w podartych butach»

◊ Serce poszło, uciekło komuś w pięty, dusza poszła, uciekła komuś w pięty «ktoś stracił odwagę, przeląkł się»

◊ euf. Mieć kogoś lub coś w pięcie «nic sobie z kogoś lub czegoś nie robić, nie liczyć się z kimś lub czymś»

□ W piętę mierzył, w nos uderzył.

2. «w pończosze, skarpetce, bucie: część okrywająca tylną część stopy»

Zacerować piętę.

Pantofle bez pięt.

3. żegl. «na statku: koniec drzewca, np. masztu, bomu, bukszprytu itp., opierający się o szkielet statku, kadłub lub inne drzewce»

Pięta masztu.

∆ Pięta kotwicy «dolne zakończenie trzonu kotwicy»