piła

ż IV, CMs. pile; lm D. pił

1. «narzędzie ręczne lub maszynowe do przecinania materiałów (drewna, metali, kości, kamieni itp.), zwykle mające postać uzębionej stalowej listwy lub tarczy»

Piła ręczna, mechaniczna.

Piły elektryczne, pneumatyczne.

Piły tartaczne.

Piła strugarka.

Przecinać drzewo piłą.

∆ Piła ramowa «piła dociskana do przedmiotu piłowanego, wykonująca ruch posuwisto-zwrotny»

∆ Piła tarczowa «piła, której tarcza w postaci koła zębatego, poruszana mechanicznie, wykonuje ruch obrotowy i posuwowy»

∆ Piła taśmowa, wstęgowa «piła w postaci taśmy stalowej z ostrzami (zębami) na brzegach, osadzona na dwóch obracających się tarczach; taśmówka»

przen. pot.

a) «człowiek nagabujący kogoś uporczywie, nalegający na kogoś w natarczywy sposób, wymuszający ciągłym upominaniem jakieś działanie, naprzykrzający się, nudny, pedantyczny»

b) «coś bardzo nudnego, nieciekawego; coś, co się powtarza do znudzenia, nudne morały»

Przedstawienie było drętwą piłą.

Całe opowiadanie to tępa piła.

2. muz. «instrument z grupy idiofonów, stalowa płyta, po której grający pociąga smyczkiem lub w którą uderza, odpowiednio ją przy tym wyginając»

3. zool. «Pristis, ryba z rodziny piłowatych, pokrojem przypominająca rekina, o pysku silnie wydłużonym (do 2 m), uzbrojonym w boczne zęby, o długości ciała do 10 m; jajożyworodna, żywi się rybami ławicowymi i dennymi, także małżami i ślimakami, występuje w morzach gorących i ciepłych w kilku gatunkach»