plaskać

plaskać: ndk I, \plaskaćam, \plaskaćasz, \plaskaćają, \plaskaćaj, \plaskaćał - plasnąć dk Va, \plaskaćnę, plaśniesz, plaśnij, \plaskaćnął, \plaskaćnęła, \plaskaćnęli, \plaskaćnąwszy

1. «uderzać dłonią, płaską powierzchnią w coś lub po czymś, uderzać czymś płaskim, uderzać na płask; uderzać z hałasem otwartą dłonią w drugą dłoń, opuszczając gwałtownie ręce (skrzydła) uderzać się po bokach; klaskać, klapać»

Plaskać rękami po bokach.

Plasnąć w ręce ze zdumienia.

2. «uderzając o coś, padając na coś wydawać charakterystyczny odgłos»

Plasnął, aż się rozległo echo.

Plaskały w trawę spadające z drzew gruszki.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

plaskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, plaskaćam, plaskaća, plaskaćają {{/stl 8}}– plasnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, plaskaćnę, plaśnie, plaśnij, plaskaćnął, plaskaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plasnąć — → plaskać … Słownik języka polskiego
плескать — плескаю, плещу, укр. плескати, блр. плескаць, др. русск., русск. цслав. плакати, плеснути, ст. слав. плескати, плештѫ κροτεῖν (Супр.), болг. пляскам, плесна, сербохорв. пље̏скати, пље̏ска̑м, словен. pleskati щелкать, ударять, плескаться , чеш.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
plaskanie — n I rzecz. od plaskać … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias