- plastykowy
- przym. od II plastyka) w zn. 1:
Plastykowa filiżanka, torebka.
Plastykowa okładka zeszytu.
Plastykowe pantofle.
b) w zn. 2:Bomba plastykowa.
Słownik języka polskiego . 2013.
Plastykowa filiżanka, torebka.
Plastykowa okładka zeszytu.
Plastykowe pantofle.
Bomba plastykowa.
Słownik języka polskiego . 2013.
plastykowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co plastikowy. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chodnik — m III, D. a, N. chodnikkiem; lm M. i 1. «przejście dla pieszych, często wyłożone płytami, kamieniami itp.; zwłaszcza: część ulicy po obu stronach jezdni przeznaczona dla ruchu pieszego; trotuar» Asfaltowy, betonowy, brukowany chodnik. Przejść… … Słownik języka polskiego
haczyk — m III, D. a, N. haczykkiem; lm M. i 1. «przedmiot zakrzywiony na końcu, najczęściej z metalu lub drutu, o różnych kształtach w zależności od zastosowania» a) «służący do zawieszania na nim czegoś» Stalowy, plastykowy haczyk. Okrągły haczyk.… … Słownik języka polskiego
kubeł — m IV, D. kubełbła, Ms. kubełble; lm M. kubełbły 1. «naczynie walcowatego kształtu, zwykle rozszerzone u góry, z pałąkiem, używane do noszenia, przetrzymywania w nim wody, śmieci, węgla itp.; także: zawartość tego naczynia; wiadro» Kubeł blaszany … Słownik języka polskiego
ochraniacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «osłona nakładana na coś w celu ochronienia przed uszkodzeniem lub zniszczeniem» Plastykowy, skórzany ochraniacz. Ochraniacz na ołówek … Słownik języka polskiego
pasek — m III, D. pasekska, N. pasekskiem; lm M. pasekski 1. «mały, wąski pas noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pasek skórzany, plastykowy. Pasek do spodni. Pasek do płaszcza. Pasek od spódnicy. 2. «mały pas do łączenia, spinania, podtrzymywania… … Słownik języka polskiego
pchełka — ż III, CMs. pchełkałce; lm D. pchełkałek 1. zdr. od pchła w zn. 1 Łowić pchełki. ∆ zool. Pchełki ziemne «Halticinae, podrodzina drobnych chrząszczy z rodziny stonkowatych, o jajowatym kształcie ciała, żywiących się liśćmi kapusty, rzepaku,… … Słownik języka polskiego
sonda — ż IV, CMs. sondandzie; lm D. sond 1. «urządzenie techniczne do badania jakiegoś środowiska przez zagłębianie się, wnikanie w nie, np. głębokości wody i charakteru dna w akwenach, atmosfery na różnych wysokościach, składu skorupy Ziemi i in.»… … Słownik języka polskiego