plątać

ndk IX, plączę, plączesz, plącz, \plątaćał, \plątaćany

1. «gmatwać, motać, wikłać»

Plątać nici.

Plątać włosy.

2. pot. «brać jedno za drugie, niesłusznie coś z czymś utożsamiać»

Plątać nazwiska różnych autorów.

Plątać daty historyczne.

plątać się

1. «gmatwać się, motać się, supłać się»

Niewprawnej hafciarce plątał się jedwab.

◊ Nogi się komuś plączą «ktoś idzie niepewnym krokiem, chwieje się na nogach, słania się»

przen.

Wszystkie fakty plątały mi się w głowie.

2. «wikłać się w odpowiedziach, dawać sprzeczne wyjaśnienia, mówić bezładnie»

Plątać się w zeznaniach.

◊ Język się komuś plącze «ktoś mówi bezładnie, jąka się»

3. «okręcać się, owijać się, oplątywać się czymś, wikłać się w czymś»

Nogi plątały się w długiej spódnicy.

4. pot. «kręcić się, krążyć w pobliżu czegoś lub kogoś, kręcić się gdzieś niepotrzebnie; wałęsać się»

Plątał się koło gości czekając na napiwek.

przen.

Komuś plącze się (po głowie) jakaś myśl.

5. pot. «wdawać się w coś niepotrzebnie, mieszać się w coś; wplątywać się»

Nie plącz się w podejrzane interesy.