Zweizähnige Dornwanze — (Picromerus bidens) Systematik Ordnung: Schnabelkerfe (Hemiptera) Unterordnung … Deutsch Wikipedia
grzbietopławek — m III, DB. grzbietopławekwka, N. grzbietopławekwkiem; lm M. grzbietopławekwki zool. «Notonecta glauca, wodny pluskwiak różnoskrzydły z rodziny Notonectidae, pływający na grzbiecie, drapieżny, żyje w wodach stojących» … Słownik języka polskiego
koszenila — ż I, DCMs. koszenilali 1. lm D. koszenilail zool. «Dactylopius coccus, pluskwiak należący do nadrodziny czerwców, pochodzący z Meksyku, dawniej hodowany ze względu na barwnik; żyje na opuncjach» 2. blm techn. «karminowy barwnik naturalny… … Słownik języka polskiego
mączlik — m III, DB. a, N. mączlikkiem; lm M. i zool. «Trialeyrodes, pluskwiak równoskrzydły z nadrodziny o tej samej nazwie, z rodziny mączlikowatych, o ciele jakby oprószonym białą, woskową wydzieliną, szkodnik wysysający soki roślin; najbardziej znany… … Słownik języka polskiego
miodówka — ż III, CMs. miodówkawce; lm D. miodówkawek zool. «Psylla, pluskwiak równoskrzydły z rodziny miodówkowatych, wydzielający substancję zwaną rosą miodową, szkodnik drzew i krzewów; w Polsce najbardziej znane gatunki: miodówka jabłoniowa i miodówka… … Słownik języka polskiego
misecznik — m III, DB. a, N. misecznikkiem; lm M. i zool. «Lecanium, pluskwiak należący do czerwców, szkodnik sadów (głównie śliw) oraz roślin ozdobnych; samica w kształcie miseczkowatej tarczki, zwykle brązowej, żyje przyczepiona do gałęzi drzewa (krzewu),… … Słownik języka polskiego
pluskwa — ż IV, CMs. pluskwawie; lm D. pluskwakiew ∆ Pluskwa a. pluskwa domowa «Cimex lectularius, pluskwiak z rzędu różnoskrzydłych, czerwonobrunatny, o silnie spłaszczonym, owalnym ciele, żyjący w meblach, boazeriach itp.; pasożyt człowieka żywiący się… … Słownik języka polskiego
płaszczyniec — m II, DB. płaszczyniecyńca; lm M. płaszczyniecyńce, D. płaszczyniecyńców ∆ zool. Płaszczyniec a. płaszczyniec burakowy «Piesma quadrata, drobny pluskwiak z rzędu różnoskrzydłych, przenoszący wirusową chorobę buraków i wysysający sok z buraczanych … Słownik języka polskiego
skoczek — m III, DB. skoczekczka, N. skoczekczkiem 1. lm M. skoczekczkowie, DB. skoczekczków «ten, kto skacze, uprawia skoki, sportowiec specjalizujący się w skokach, np. w dal, wzwyż, na nartach, ze spadochronem; dawniej także: akrobata» Skoczek… … Słownik języka polskiego
