płócienny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zrobiony z płótna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płócienna bluzka, spódnica. Płócienny kapelusz. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fartuch — m III, D. a; lm M. y 1. «okrycie ochronne wkładane przy pracy» Fartuch płócienny, skórzany, ceratowy. Fartuch szkolny, lekarski. Włożyć, przypasać fartuch. Zdjąć, odpasać fartuch. ◊ Trzymać się czyjegoś (matczynego) fartucha «być pod wpływem… … Słownik języka polskiego
kaftan — m IV, D. a, Ms. kaftannie; lm M. y 1. «dość luźne, sięgające poza stan ubranie wierzchnie, zwykle z rękawami (dzisiaj używane tylko jako ubranie robocze lub część regionalnego stroju ludowego; dawniej powszechnie noszona odzież męska i kobieca; u … Słownik języka polskiego
kalka — ż III, CMs. kalkalce; lm D. kalk (kalek) 1. «cienki papier powleczony z jednej strony farbą, służący do odbijania pisma, kopiowania rysunku lub wzoru» Kalka maszynowa, ołówkowa, techniczna, kreślarska. Arkusz kalki. Pisać przez kalkę. 2.… … Słownik języka polskiego
mieszek — m III, D. mieszekszka, N. mieszekszkiem; lm M. mieszekszki 1. «mały miech przyrząd tłoczący powietrze w różnego rodzaju urządzeniach» Mieszek kowalski. Mieszki harmonii. 2. «rozciągane ścianki kamery, stanowiące część niektórych typów aparatów… … Słownik języka polskiego
namiot — m IV, D. u, Ms. namiotocie; lm M. y «przenośne pomieszczenie z impregnowanej tkaniny, rozpinanej na rusztowaniu z metalowych lub drewnianych drążków i przytwierdzonej linkami do kołków wbitych w ziemię, mające najczęściej kształt małego domku lub … Słownik języka polskiego
pokrowiec — m II, D. pokrowiecwca; lm M. pokrowiecwce, D. pokrowiecwców «nakrycie ochronne na jakiś przedmiot (z materiału, ze skóry itp.), przystosowane kształtem do tego przedmiotu; także: opakowanie ochronne formowane na jakimś przedmiocie, o kształcie… … Słownik języka polskiego
rypsowy — przym. od ryps Rypsowe pokrycie mebli. ∆ Splot rypsowy «splot płócienny powstający z dwóch lub więcej nitek osnowy lub wątku» … Słownik języka polskiego
splot — m IV, D. u, Ms. splotocie; lm M. y 1. «to, co jest wynikiem splatania, splatania się; to, co jest splecione, co zostało splecione» Splot rąk. Splot gałęzi, korzeni. przen. Splot okoliczności, zdarzeń, wypadków. 2. anat. «połączenie kilku lub… … Słownik języka polskiego
woreczek — m III, D. woreczekczka, N. woreczekczkiem; lm M. woreczekczki «mały worek opakowanie; ilość czegoś mieszcząca się w nim» Płócienny woreczek. Woreczek mąki, z mąką. ∆ Woreczek żółciowy «narząd połączony z wątrobą, w którym gromadzi się żółć,… … Słownik języka polskiego