woreczek

woreczek
m III, D. \woreczekczka, N. \woreczekczkiem; lm M. \woreczekczki
«mały worek - opakowanie; ilość czegoś mieszcząca się w nim»

Płócienny woreczek.

Woreczek mąki, z mąką.

∆ Woreczek żółciowy «narząd połączony z wątrobą, w którym gromadzi się żółć, wytwarzana przez wątrobę; pęcherzyk żółciowy»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • woreczek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. woreczekczka {{/stl 8}}{{stl 7}} mały worek, także jego objętość jako miara ilości czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Woreczek z płótna. Dwa woreczki mąki. Woreczek foliowy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • woreczek żółciowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} pęcherzyk żółciowy, miejsce gromadzenia się żółci w wątrobie; uchodzi do dwunastnicy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cierpieć na zapalenie, kamicę woreczka żółciowego. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żółciowy — «dotyczący żółci wydzieliny wątroby, wchodzący w skład żółci» ∆ Drogi, przewody żółciowe «kanaliki przewodzące żółć z wątroby do dwunastnicy» ∆ Pęcherzyk, woreczek żółciowy «pęcherzyk, woreczek znajdujący się na dolnej powierzchni wątroby,… …   Słownik języka polskiego

  • żółciowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z żółcią – substancją trawienną wydzielaną przez wątrobę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Woreczek żółciowy. Kanaliki, kamienie, narządy żółciowe.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kabza — ż IV, CMs. kabzazie; lm D. kabz przestarz. «torba, woreczek na pieniądze, sakiewka» dziś zwykle we fraz. Zbić, nabić, napełnić, wypchać kabzę «dorobić się majątku, wzbogacić się» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • kaleta — ż IV, CMs. kaletaecie; lm D. kaletaet przestarz. dziś książk. «woreczek skórzany na pieniądze i drobiazgi, noszony dawniej przy pasie; sakwa» ‹tur.› …   Słownik języka polskiego

  • kapciuch — m III, D. a; lm M. y przestarz. «woreczek na tytoń» Skórzany kapciuch z tytoniem. ‹tur.› …   Słownik języka polskiego

  • kiesa — ż IV, CMs. kiesie; lm D. kies «woreczek używany dawniej do przechowywania pieniędzy lub kosztowności; trzos, sakiewka, kabza» Pełna, pusta, ciężka, lekka kiesa. Otworzyć, zamknąć kiesę. Schować, włożyć do kiesy. przen. «kasa; kapitał, pieniądze,… …   Słownik języka polskiego

  • mieszek — m III, D. mieszekszka, N. mieszekszkiem; lm M. mieszekszki 1. «mały miech przyrząd tłoczący powietrze w różnego rodzaju urządzeniach» Mieszek kowalski. Mieszki harmonii. 2. «rozciągane ścianki kamery, stanowiące część niektórych typów aparatów… …   Słownik języka polskiego

  • mosznowy — przym. od moszna ∆ Podpaska mosznowa «woreczek z elastycznej tkaniny przymocowany paskami na biodrach, podtrzymujący mosznę, wkładany głównie przez sportowców i tancerzy» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”