pobeczeć

pobeczeć: dk VIIb, \pobeczećczę, \pobeczećczysz, \pobeczećbecz, \pobeczećczał, \pobeczećczeli

1. «o niektórych zwierzętach (np. owcach, kozach): kilka, wiele razy beknąć, zabeczeć»

2. pot. «spędzić pewien czas płacząc; popłakać»

Smutno jej, czasem sobie pobeczy.

pobeczeć się pot. «wybuchnąć płaczem; rozpłakać się»

Pobeczałam się przez ciebie.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

pobeczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, pobeczećczę, pobeczećczy, pobeczećczał, pobeczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach, np. owcach, kozach: beczeć parokrotnie, przez jakiś czas : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobeczeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozpłakać się, wybuchnąć płaczem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nakrzyczał na nią, aż się pobeczała. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias