Traktować kogoś, odnosić się do kogoś pobłażliwie.
Uśmiechnąć się pobłażliwie.
Potraktował sprawę zbyt pobłażliwie.
Patrzeć pobłażliwie na czyjeś błędy, dziwactwa, sprawki, wybryki, wyskoki.
Słownik języka polskiego . 2013.
pobłażliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., pobłażliwieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób pobłażliwy, wyrozumiale, z pobłażaniem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Swoje dzieci traktował pobłażliwie, dla innych był surowy. Uśmiechać się pobłażliwie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przymrużenie — Z przymrużeniem oka «pobłażliwie, wyrozumiale, niezbyt poważnie, lekko»: Wielce oryginalnym i traktowanym z przymrużeniem oka sąsiadem był pan Zakrzewski z odległego o czternaście kilometrów Wilkowa. Z. Morawski, Gdzie … Słownik frazeologiczny
względy — Nie mieć dla kogoś, dla czegoś żadnych względów «być dla kogoś, wobec czegoś surowym, wymagającym, bez skrupułów, postępować bezwzględnie»: Ten sam Kryca, który na kolanach dziękował kiedyś mamie za uratowanie żony i syna, stał się nagle wrogiem … Słownik frazeologiczny
głupiutki — głupiutkitcy «pobłażliwie (zwykle o dziecku): naiwny, niedoświadczony; świadczący o naiwności, niedoświadczeniu; pozbawiony sensu» Głupiutkie dziecko. Głupiutki wiersz … Słownik języka polskiego
księżyna — m odm. jak ż IV, CMs. księżynanie; lm M. księżynany, DB. księżynanów «pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu» … Słownik języka polskiego
ludziska — blp, D. ludziskaków 1. «poufale, życzliwie, pobłażliwie, ze współczuciem lub protekcjonalnie o ludziach» Biedni, poczciwi ludziska. Ludziska zaśmiewali się do łez. 2. rzad. «źli ludzie» □ Są ludzie i ludziska … Słownik języka polskiego
malunek — m III, D. maluneknku, N. maluneknkiem; lm M. maluneknki pot. «z lekceważeniem, pobłażliwie o obrazach nieudolnych, o obrazkach malowanych przez dzieci» Malunki dziecięce … Słownik języka polskiego
ocenić — dk VIa, ocenićnię, ocenićnisz, oceń, ocenićnił, ocenićniony oceniać ndk I, ocenićam, ocenićasz, ocenićają, ocenićaj, ocenićał, ocenićany 1. «wydać opinię o kimś lub o czymś, wypowiedzieć sąd o wartości czegoś lub kogoś; osądzić» Ocenić kogoś… … Słownik języka polskiego
patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć … Słownik języka polskiego
poczciwina — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. poczciwinanie; lm D. poczciwinain, MB. y (także DB. poczciwinanów tylko o mężczyznach) «pobłażliwie lub z lekceważeniem o człowieku dobrodusznym, uczynnym; także o człowieku przeciętnym, niezbyt mądrym, takim, którego… … Słownik języka polskiego
