poboleć

poboleć: I

dk VIIa, \pobolećli, \pobolećlał

«dać się odczuć przez pewien czas jako lekki ból»

Dentysta uprzedził, że trochę poboli.

Nic ci nie będzie, poboli i przestanie.

II

dk III, \pobolećeję, \pobolećejesz, \pobolećej, \pobolećlał, \pobolećeli

«pomartwić się jakiś czas, użalić się (nad kimś, nad czymś); wyrazić współczucie komuś»

Poboleć nad stratą, nad czyimś nieszczęściem.

Tylko matka nad nim poboleje.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

poboleć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, pobolećeję, pobolećeje, pobolećlał, pobolećleli {{/stl 8}}{{stl 7}} użalić się nad kimś, nad czymś; pomartwić się trochę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pobolał nad stratą majątku i znów wziął się do pracy. Pobolał nad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias