pobudliwy

pobudliwy
\pobudliwywi, \pobudliwywszy
«łatwo reagujący na wszelkie bodźce zewnętrzne; wrażliwy»

Nadmiernie pobudliwe dziecko.

Człowiek o pobudliwej wyobraźni.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • pobudliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, pobudliwywi {{/stl 8}}{{stl 7}} łatwo reagujący na bodźce; wrażliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziecko nadmiernie pobudliwe. Był nieopanowany, zbyt pobudliwy nerwowo. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trzeba — 1. Komuś dużo nie trzeba «ktoś jest tak pobudliwy, że wystarczy słaby bodziec, impuls, aby gwałtownie zareagował»: Wystarczyło jedno przypadkowe spojrzenie w kierunku stolika, przy którym siedzieli bandyci. Im dużo nie trzeba. Myślą, że mają… …   Słownik frazeologiczny

  • drażliwy — drażliwywi, drażliwywszy 1. «mogący doprowadzić do zadrażnień, do nieporozumienia, do scysji; drażniący» Drażliwe sprawy, pytania. Unikali w rozmowie drażliwych tematów. 2. «skłonny do obrażania się, zbytnio wrażliwy, pobudliwy, przeczulony» Był… …   Słownik języka polskiego

  • flegmatyczny — flegmatycznyni «odznaczający się spokojem, zimną krwią; niełatwo pobudliwy, powolny» Flegmatyczne ruchy. ∆ psych. Temperament flegmatyczny «temperament człowieka, którego reakcje uczuciowe są powolne, słabe i krótkotrwałe» …   Słownik języka polskiego

  • impulsywny — impulsywnyni, impulsywnyniejszy 1. «ulegający impulsom, żywo i pośpiesznie reagujący na bodźce; pobudliwy, porywczy, gwałtowny» Impulsywny charakter. Impulsywna odpowiedź. Impulsywni ludzie. Człowiek impulsywny w działaniu. 2. «odbywający się,… …   Słownik języka polskiego

  • nadczuły — «o nerwach, zmysłach: nadmiernie, niezwykle pobudliwy lub wrażliwy na bodźce zewnętrzne; nadwrażliwy» Nadczuły słuch, wzrok …   Słownik języka polskiego

  • nadpobudliwy — nadpobudliwywi «zbyt łatwo reagujący na bodźce zewnętrzne, zbyt pobudliwy; nadwrażliwy» Nadpobudliwe dziecko. Nadpobudliwa wyobraźnia …   Słownik języka polskiego

  • nerwicowiec — m II, DB. nerwicowiecwca; lm M. nerwicowiecwcy DB. nerwicowiecwców pot. «człowiek cierpiący na nerwicę; człowiek nerwowy, pobudliwy, nadmiernie drażliwy» …   Słownik języka polskiego

  • nerwowiec — m II, DB. nerwowiecwca, W. nerwowiecwcze (nerwowiecwcu); lm M. nerwowiecwcy, DB. nerwowiecwców pot. «człowiek nerwowy, nieodporny nerwowo, przewrażliwiony, przeczulony, zbyt pobudliwy» …   Słownik języka polskiego

  • seksualnie — przysłów. od seksualny Nienasycony, niewyżyty seksualnie. Pobudliwy seksualnie. Uświadamiać, wychowywać kogoś seksualnie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”