podbechtać

dk I, \podbechtaćam, \podbechtaćasz, \podbechtaćają, \podbechtaćaj, \podbechtaćał, \podbechtaćany - podbechtywać ndk VIIIa, \podbechtaćtuję, \podbechtaćtujesz, \podbechtaćtuj, \podbechtaćywał, \podbechtaćywany,

pot. «zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś, wrogo usposobić; podjudzić, poduszczyć»

Podbechtać kogoś do awantury.

Krewni podbechtywali go przeciw bratu.

Podbechtać czyjąś dumę, ambicję.