podległy

podległy
1. «zależny od kogoś, od czegoś, podporządkowany komuś; podwładny, poddany»

Przedsiębiorstwa podległe jednemu zjednoczeniu.

Zwołał zebranie podległych sobie pracowników.

2. przestarz. «wystawiony, narażony na coś, podatny na coś; ulegający czemuś»

Podległy wpływom, zmianom.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • podległy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym Ia, podległygli {{/stl 8}}{{stl 7}} pozostający pod czyjąś władzą, zależny od kogoś, czegoś; podlegający komuś, czemuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ministerstwo podległe bezpośrednio prezydentowi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dotknąć — dk Va, dotknąćtknę, dotknąćtkniesz, dotknąćtknij, dotknąćtknął, dotknąćtknęła, dotknąćtknęli, dotknąćtknięty, dotknąćtknąwszy dotykać ndk I, dotknąćam, dotknąćasz, dotknąćają, dotknąćaj, dotknąćał, dotknąćany 1. «zbliżyć coś do kogoś, czegoś aż… …   Słownik języka polskiego

  • egzarchat — m IV, D. u, Ms. egzarchatacie; lm y 1. hist. «urząd egzarchy namiestnika cesarza bizantyjskiego; obszar podległy jego władzy» 2. rel. «w kościele wschodnim: urząd, teren jurysdykcji egzarchy» ‹śrdwłc. z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • komornictwo — n III, Ms. komornictwowie, blm 1. «stan, życie komorników chłopów mieszkających na komornym» 2. hist. «w dawnej Polsce: urząd, stanowisko komornika urzędnika lub dworzanina (królewskiego, magnackiego)» 3. hist. «w dawnej Polsce: teren podległy… …   Słownik języka polskiego

  • komturia — ż I, DCMs. komturiarii; lm D. komturiarii hist. «okręg administracyjno sądowo wojskowy podległy komturowi» …   Słownik języka polskiego

  • konsulat — m IV, D. u, Ms. konsulatacie; lm M. y 1. «urząd państwowy za granicą podległy konsulowi; lokal tego urzędu» 2. hist. «w starożytnym Rymie: urząd, godność konsula republiki; okres sprawowania władzy przez konsula» Za konsulatu Cezara. 3. hist. «we …   Słownik języka polskiego

  • ławra — ż IV, CMs. ławrawrze; lm D. ławr 1. rel. «zespół pustelni anachoretów w dawnym Kościele wschodnim» 2. rel. «większy klasztor prawosławny podległy bezpośrednio synodowi» ‹ros. z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • merostwo — n III, Ms. merostwowie; lm D. merostwoostw 1. «urząd, godność mera» Otrzymać merostwo Paryża. 2. «kancelaria, biuro mera; dom, w którym mieści się kancelaria mera» Raut w sali merostwa. 3. «okręg administracyjny podległy merowi» 4. B.=D., Ms.… …   Słownik języka polskiego

  • podobóz — m IV, D. podobózbozu, Ms. podobózbozie; lm M. podobózbozy «obóz podległy organizacyjnie władzom obozu głównego» …   Słownik języka polskiego

  • podwładny — podwładnyni «pozostający pod czyjąś władzą, zależny od kogoś, podległy komuś» Podwładni mu robotnicy. podwładny, podwładna w użyciu rzecz. «ten, kto podlega komuś; dawniej kto pozostawał pod czyjąś władzą (zwłaszcza króla); poddany» Ponosić… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”