podmiotowy

podmiotowy
1. jęz. «dotyczący podmiotu jako części zdania; mający jego cechy»
∆ Dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający podmiot, czyli sprawcę czynności albo nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określony, np. praca człowieka, błękit nieba»
∆ Formacja podmiotowa «formacja odczasownikowa lub odprzymiotnikowa, w której formant pełni taką samą rolę, jak podmiot w parafrazie tej formacji»
∆ Zdanie podmiotowe «zdanie podrzędne rozwijające podmiot zdania nadrzędnego, odpowiadające na pytanie: kto? lub co?»
2. filoz. «zależny od podmiotu poznającego, uwarunkowany cechami tego podmiotu; subiektywny»

Podmiotowe wrażenia, zjawiska.

3. praw. «dotyczący podmiotu prawa»

Podmiotowy charakter uprawnień pracowniczych.

Prawo podmiotowe.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • podmiotowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do podmiotu jako części zdania lub mający jego cechy {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podmiotowo — przysłów. od podmiotowy (zwykle w zn. 2) Ujmować jakieś zjawisko podmiotowo …   Słownik języka polskiego

  • podmiotowość — ż V, DCMs. podmiotowośćści, blm rzecz. od podmiotowy (zwykle w zn. 2) Podmiotowość doznań, wrażeń …   Słownik języka polskiego

  • subiektywny — subiektywnyni 1. «uwarunkowany osobistymi względami, poglądami, doznaniami; wypływający z indywidualnych zapatrywań; nieobiektywny, stronniczy» Subiektywne odczucia. Być subiektywnym w sądach. 2. filoz. «zależny od podmiotu poznającego;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”