bielić

bielić
ndk VIa, \bielićlę, \bielićlisz, biel, \bielićlił, \bielićlony
1. «malować mlekiem wapiennym zwłaszcza świeże tynki w budynkach, płoty itp.; białkować»

Bielić mieszkanie, ściany.

Bielone chaty.

∆ Bielić drzewa «smarować pnie drzew mlekiem wapiennym w celu ich ochrony przed tworzeniem się ran zgorzelinowych»
2. chem. techn. «poddawać procesowi uszlachetniania różne produkty, np. tłuszcze, cukier, papier, wyroby włókiennicze, przez podniesienie ich stopnia białości lub bezbarwności, działając środkami naturalnymi (woda, słońce) lub sztucznymi (woda utleniona, związki chloru i in.)»

Bielić płótno na słońcu.

Kąpiele bielące jedwab, wełnę.

3. techn. «pokrywać powierzchnię przedmiotów metalowych powłoką cyny w celu ochrony przed korozją»
bielić się «odcinać się od tła białą, jasną barwą; bieleć»

Na morzu bielą się żagle statków.

Pola bielą się śniegiem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • bielić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, bielićlę, bielićli, bielićlony {{/stl 8}}– pobielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} malować rozpuszczonym w wodzie wapnem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bielić świeżo wytynkowaną ścianę. Pobielić pnie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bielić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyróżniać się na tle białym kolorem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bielą się kwitnące sady {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Ѣ — Буква кириллицы Ѣ Кир …   Википедия

  • Западнославянские языки — Западнославянская Таксон: группа Ареал: Польша, Чехия, Словакия, Германия Число носителей: свыше 60 млн …   Википедия

  • Ѣ (кириллица) — Буква кириллицы Ѣ Кириллица А …   Википедия

  • polnische Sprache. — pọlnische Sprache.   Die polnische Sprache gehört mit dem Tschechischen, dem Slowakischen und dem Ober und Niedersorbischen zu den westslawischen Sprachen (slawische Sprachen). Innerhalb dieser bildet sie mit der im 18. Jahrhundert erloschenen… …   Universal-Lexikon

  • bielenie — n I rzecz. od bielić …   Słownik języka polskiego

  • bielicowanie — n I «proces powstawania bielic» …   Słownik języka polskiego

  • bielnik — m III, D. a, N. bielnikkiem; lm M. i 1. → bielarnia Bielić płótno na bielniku. 2. B.=D. bot. «Candida albicans, drobnoustrój należący do drożdżaków, wywołujący bielnicę» …   Słownik języka polskiego

  • blichować — ndk IV, blichuję, blichujesz, blichuj, blichowaćował, blichowaćowany «bielić tkaniny, papier itp. na powietrzu lub środkami chemicznymi» ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”