- podziać
- dk Xb, \podziaćdzieję, \podziaćdziejesz, \podziaćdziej, \podziaćdział, \podziaćdziali a. \podziaćdzieli, \podziaćdziany - podziewać ndk I, \podziaćam, \podziaćasz, \podziaćają, \podziaćaj, \podziaćał, \podziaćany«umieścić coś nie wiadomo gdzie, zawieruszyć, zarzucić, zapodziać; użyć nie wiadomo na co»zwykle z przysłówkiem gdzie, gdzieś.
Podziać gdzieś klucze, rękawiczki, zeszyt, notatki.
Gdzie podziałeś tyle pieniędzy?
◊ Nie mieć gdzie czegoś podziać «nie wiedzieć, gdzie coś położyć, schować»◊ Nie wiedzieć gdzie podziać oczy «nie wiedzieć, gdzie spojrzeć; wstydzić się, czuć się skrępowanym»podziać się - podziewać się1. «zamieszkać gdzieś, nie dając znać o sobie; wyjechać nie wiadomo dokąd»Gdzie podziewali się tyle lat?
◊ Nie mieć, nie wiedzieć, gdzie się podziać «nie mieć schronienia, punktu oparcia»2. «zgubić się, zawieruszyć się, przepaść»Gdzieś się podziała moja torba.
Gdzie podziewają się pieniądze?
przen.Gdzie się podziała twoja wesołość?
Słownik języka polskiego . 2013.