podziczeć

dk III, \podziczećeje, \podziczećczał, \podziczećeli, \podziczećczały, \podziczećczali

przestarz. dziś rzad. «o wielu roślinach: stać się dzikim; zdziczeć»

Drzewa, krzewy podziczały.

przen. «o wielu osobach: stracić cechy człowieka cywilizowanego, stać się nietowarzyskim»

Podziczeli na tym pustkowiu.