pokroić

pokroić
dk VIa, \pokroićkroję, \pokroićisz, \pokroićkrój, \pokroićił, \pokroićkrojony
1. «pociąć coś na kawałki, na sztuki; krojąc podzielić coś na cząstki»

Pokroić chleb na kromki.

Pokroić jajko w plasterki.

Pokroić mięso, cebulę, kiełbasę, ser.

2. «pociąć tkaninę, skórę itp., przygotowując ją do szycia»

Pokroiła kreton na bluzki.

3. «mocno poranić, pokaleczyć kogoś; uszkodzić coś ostrym narzędziem»

Pokroili mu twarz żyletką.

Cała ławka pokrojona była nożem.

4. pot. «dokonać operacji»

Pokroili ją, ale wyzdrowiała szybko.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • pokroić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kroić I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • banan — m IV, D. a ( u); lm M. y 1. bot. «Musa, roślina z rodziny bananowatych uprawiana w krajach tropikalnych, występująca w wielu gatunkach; niektóre z nich dostarczają jadalnych, smacznych i pożywnych owoców, inne cennych włókien (manila)» Plantacja …   Słownik języka polskiego

  • bochenek — m III, D. bocheneknka, N. bocheneknkiem; lm M. bocheneknki «upieczona bryła chleba lub bryła ciasta przygotowanego do pieczenia, o kształcie okrągłym lub podłużnym» Rumiany bochenek chleba. Pokroić bochenek na kromki. Włożyć bochenki do pieca …   Słownik języka polskiego

  • drobno — drobnoniej przysłów. od drobny (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Drobno pokroić, potłuc coś. Drobno zadrukowana książka. b) w zn. 2: Drobno zmielona kawa, kasza …   Słownik języka polskiego

  • kawałeczek — m III, D. kawałeczekczka, N. kawałeczekczkiem; lm M. kawałeczekczki «mały kawałek, cząstka czegoś; mały odcinek, fragmencik» Kawałeczek chleba, masła, sznurka. Podrzeć, pociąć, pokroić, potłuc na drobne kawałeczki. Nauczyć się kawałeczek wiersza …   Słownik języka polskiego

  • krążek — m III, D. krążekżka, N. krążekżkiem; lm M. krążekżki 1. zdr. od krąg w zn. 1 Krążek kiełbasy. Krążki pod oczami. 2. zdr. od krąg w zn. 2 Krążki monet. Pokroić cytrynę w krążki. ∆ med. Krążek maciczn …   Słownik języka polskiego

  • marchew — ż V, DCMs. marchewchwi; lm M. marchewchwie, D. marchewchwi 1. «Daucus carota, roślina z rodziny baldaszkowatych, o grubym żółtym korzeniu owalnym, cylindrycznym lub wrzecionowatym, pospolita w Eurazji i płn. Afryce, uprawiana jako roślina… …   Słownik języka polskiego

  • plaster — m IV, D. plastertra, Ms. plastertrze; lm M. plastertry 1. «tkanina płócienna lub jedwabna pokryta z jednej strony substancją przyklejającą się do skóry, często zmieszaną ze środkiem leczniczym (drażniącym, przeciwzapalnym, odkażającym itp.);… …   Słownik języka polskiego

  • pociachać — dk I, pociachaćam, pociachaćasz, pociachaćają, pociachaćaj, pociachaćał, pociachaćany pot. «pociąć, pokroić, porąbać» W furii pociachał nożem obrazy. Pociachane obicia siedzeń …   Słownik języka polskiego

  • pokrajać — dk IX, pokrajaćję, pokrajaćjesz, pokrajaćkraj, pokrajaćał, pokrajaćany → pokroić …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”