połaskotać

dk IX, \połaskotaćoczę a. \połaskotaćocę, \połaskotaćocz, \połaskotaćał, \połaskotaćany

«dotykając, muskając lekko podrażnić w sposób mogący wywołać czyjś odruchowy śmiech; trochę połechtać»

Połaskotać kogoś w podeszwy, pod pachami.

Gałązki połaskotały ją po twarzy.

przen.

Pochlebstwo mile połaskotało jej serce.