popielica

popielica
ż II, DCMs. \popielicacy; lm D. \popielicalic
1. bot. «Rubus caesius, roślina z rodziny różowatych, o płożących pędach i kwaśnych, pokrytych sinym nalotem owocach, rośnie dziko w całej Polsce»
2. zool. «Glis glis, gryzoń nadrzewny z rodziny pilchowatych, o popielatym ubarwieniu futra, zasypiający na zimę; w Polsce chroniony»
3. tylko w lm «futro z popielic; skórki popielic»

Nosić popielice.

Chodzić w popielicach.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • popielica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}bot. {{/stl 8}}{{stl 7}} dziko rosnąca roślina o płożących pędach, owocach pokrytych szarym nalotem; można ją spotkać w całej Polsce {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pilch — m III, DB. a; lm M. y → popielica w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

  • popielicowy — przym. od popielica (zwykle w zn. 2 i 3) a) w zn. 2: Wyprawiać skórki popielicowe. b) w zn. 3: Uszyć futro popielicowe. Mufka popielicowa …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”