poprawka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. poprawkawce; lm D. poprawkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} usunięcie usterki, niewielkiego błędu; korekta : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne poprawki. Poprawki językowe,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poprawka — Brać, wziąć poprawkę (na coś) «uwzględniać, uwzględnić (coś), brać, wziąć (coś) pod uwagę, pamiętać (o czymś)»: (...) jechał ostrożnie, biorąc poprawkę na cudze błędy, a jednak nie ustrzegł się wypadku. Polityka 21/1995 … Słownik frazeologiczny
poprawka — Egzamin poprawkowy Eng. A repeat examination … Słownik Polskiego slangu
Deutscher Bauernkrieg — Als Deutscher Bauernkrieg (auch Revolution des gemeinen Mannes) wird die Ausweitung lokaler Bauernaufstände ab 1524 in weiten Teilen des süddeutschen Sprachraumes (Süddeutschland, Thüringen, Österreich und der Schweiz) bezeichnet, wobei die… … Deutsch Wikipedia
brać — byka za rogi zob. byk 1. Brać coś do siebie zob. wziąć 2. Brać (coś) na ambit zob. ambit. Brać coś na rozum zob. rozum 1. Brać coś na siebie zob. wziąć 3. Brać coś na swoje barki, brać sobie kogoś, coś na głowę, na kark, na łeb zob. wziąć 4 … Słownik frazeologiczny
tylny — Tylnymi drzwiami «niezauważalnie, np. w tajemnicy lub podstępem»: Przeciwni byliśmy jednak pomysłowi utworzenia inspekcji drogowej. Przepis został wprowadzony niejako tylnymi drzwiami, jako rządowa poprawka do ustawy (...). KSz 28/03/2002 … Słownik frazeologiczny
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
autopoprawka — ż III, CMs. autopoprawkawce; lm D. autopoprawkawek «poprawka wniesiona przez autora, zwłaszcza przez ustawodawcę, do własnego tekstu» Autopoprawka komisji do projektu ustawy. Wnieść, zgłosić autopoprawkę … Słownik języka polskiego
emendacja — ż I, DCMs. emendacjacji; lm D. emendacjacji (emendacjacyj) lit. «poprawka, zmiana tekstu utworu nieżyjącego pisarza, dokonana przez wydawcę na podstawie badań filologicznych» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
korekta — ż IV, CMs. korektakcie; lm D. korektaekt 1. «poprawianie, usuwanie błędów, wad, nieprawidłowości, usterek; poprawa, poprawka; w odniesieniu do instrumentów muzycznych: strojenie» Korekta urbanistyczna. Wyniki badań wymagają korekty. 2.… … Słownik języka polskiego
