poskromić
Look at other dictionaries:
poskromić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poskramiać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poskramiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poskramiaćam, poskramiaća, poskramiaćają, poskramiaćany {{/stl 8}}– poskromić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, poskramiaćmię, poskramiaćmi, poskramiaćmiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poskramiać — ndk I, poskramiaćam, poskramiaćasz, poskramiaćają, poskramiaćaj, poskramiaćał, poskramiaćany poskromić dk VIa, poskramiaćmię, poskramiaćmisz, poskramiaćskrom, poskramiaćmił, poskramiaćmiony 1. «opanowywać, hamować; powstrzymywać, powściągać kogoś … Słownik języka polskiego
natura — 1. Coś jest, coś staje się czyjąś drugą naturą «ktoś przyzwyczaił się, przyzwyczaja się do jakiegoś postępowania, do odruchowego zachowywania się w jakiś sposób»: Nie najeżaj się, kiedy coś idzie nie po twojej myśli, nie pozwól, by rozdrażnienie… … Słownik frazeologiczny
nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… … Słownik frazeologiczny
róg — 1. Pokazywać rogi «stawać się hardym, krnąbrnym, zuchwałym»: Tak to jest. Dzieci podporządkowują się woli starszych, bo nie mogą inaczej – aż do czasu, w którym niektóre zaczynają mimo wszystko pokazywać starszym rogi. To znaczy buntować się,… … Słownik frazeologiczny
awanturnica — ż II, DCMs. awanturnicacy; lm D. awanturnicaic 1. «kobieta skłonna do kłótni, awantur, intryg; złośnica» Poskromić małą awanturnicę. 2. przestarz. «kobieta prowadząca burzliwy tryb życia, nie licząca się z przyjętymi w danym środowisku normami… … Słownik języka polskiego
hałaburda — m odm. jak ż IV, CMs. hałaburdardzie; lm M. hałaburdady, DB. hałaburdadów przestarz. «awanturnik, zawadiaka, krzykacz» Porywczy, sławny hałaburda. Poskromić hałaburdę. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
kluba — ż IV, CMs. klubabie; lm D. klub hist. «narzędzie tortur» dziś tylko we fraz. Ująć, wziąć kogoś lub coś w kluby «poskromić, zmusić kogoś do posłuszeństwa, ograniczyć coś» … Słownik języka polskiego
nieposkromiony — nieposkromionymieni «nie dający się poskromić, opanować; gwałtowny, niepohamowany; nieumiarkowany» Nieposkromiony apetyt, temperament. Nieposkromiona ambicja, ciekawość, pasja, żywiołowość … Słownik języka polskiego
