posmutnieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}smutnieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwinta — Spuścić, zwiesić, opuścić itp. nos na kwintę «stracić humor, posmutnieć, zmartwić się»: Leśniczego uderzyło milczenie chłopców. – Co tak spuściliście nosy na kwintę? Panny odjechały? Jeszcze jedna została. H. Ożogowska, Dziewczyna. Głód nam gra… … Słownik frazeologiczny
kwinta — ż IV, CMs. kwintancie; lm D. kwint 1. muz. «interwał prosty, w którym wyższy dźwięk jest w stosunku do niższego piątym stopniem w podstawowym szeregu dźwięków» ◊ pot. Spuścić nos na kwintę «stracić humor, posmutnieć, zmartwić się» 2. sport. «w… … Słownik języka polskiego
nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… … Słownik języka polskiego
osowieć — dk III, osowiećeję, osowiećejesz, osowiećej, osowiećwiał, osowiećeli, osowiećwiały, osowiećwiali «stać się smutnym, przygnębionym, apatycznym; posmutnieć, zmarkotnieć» Po nieprzyjemnej rozmowie jeszcze bardziej osowiał. Osowiali i zmęczeni… … Słownik języka polskiego
pomarkotnieć — dk III, pomarkotniećeję, pomarkotniećejesz, pomarkotniećniej, pomarkotniećniał, pomarkotniećeli, pomarkotniećniały «stać się markotnym; posmutnieć» Dziewczyna pomarkotniała … Słownik języka polskiego
zwiesić — dk VIa, zwieszę, zwiesićsisz, zwieś, zwiesićsił, zwieszony zwieszać ndk I, zwiesićam, zwiesićasz, zwiesićają, zwiesićaj, zwiesićał, zwiesićany «opuścić coś ku dołowi; spuścić» Zwiesić nogi z łóżka. Posmutniał i zwiesił głowę. ◊ pot. Zwiesić nos… … Słownik języka polskiego
smutnieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, smutniećeję, smutniećeje, smutniećniał, smutniećnieli {{/stl 8}}– posmutnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} stawać się smutnym, smutniejszym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Smutniała, kiedy pytali ją o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień