- potakiwacz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y a. -ówpot. «z dezaprobatą o kimś, kto stale potakuje (zwłaszcza tym, od których zależy), nie zdobywając się na własne zdanie»
Posłuszny potakiwacz.
Słownik języka polskiego . 2013.
potakiwacz
Look at other dictionaries:
potakiwacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek niemający własnego zdania lub niemający odwagi go wyrazić, stale potakujący innym (zwłaszcza tym, od których w jakiś sposób jest zależny) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sejm w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potakiewicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów → potakiwacz … Słownik języka polskiego
