- potęga
- ż III, CMs. \potęgaędze; lm D. \potęgaęg1. zwykle blm «siła w działaniu, w oddziaływaniu na coś; skuteczność, moc»
Potęga przyrody.
Potęga pieniędzy, złota.
Potęga oświaty, słowa.
Potęga miłości, woli, rozumu.
W słowach tylko chęć widzim, w działaniu potęgę. (Mickiewicz)
2. zwykle blm «przewaga w jakiejś dziedzinie (zwykle materialnej) politycznej, gospodarczej, wojskowej; znaczenie, wielkość, władza»Potęga majątkowa.
Potęga państwa.
Potęga feudałów.
Doprowadzić kraj do potęgi.
Dojść do potęgi.
◊ Rosnąć, wzrastać itp. w potęgę «stawać się coraz potężniejszym, bardziej wpływowym»◊ Stanąć, znaleźć się u szczytu potęgi «zyskać najwyższą przewagę, znaczenie, wpływ»3. «ktoś potężny, mający duże znaczenie, wpływ, przewagę nad innymi; coś potężnego, silnego; siła; najczęściej: potężne państwo, dawniej także potężna armia»Potęga militarna, polityczna.
Potęgi morskie, europejskie.
Dwie wrogie potęgi stanęły naprzeciw siebie.
Armia to potęga.
Był potęgą w sferach naukowych.
Stanowić potęgę.
Chłop potęgą jest i basta. (Wyspiański)
4. mat. «iloczyn równych czynników, napisany za pomocą dwu liczb: podstawy (tj. liczby potęgowanej) i wykładnika potęgi wskazującego, ile razy należy daną liczbę potęgowaną pomnożyć przez siebie»∆ Potęga druga danej liczby «iloczyn danej liczby przez nią samą; kwadrat liczby»∆ Potęga trzecia danej liczby «iloczyn trzech czynników równych danej liczbie; sześcian liczby»∆ Podnieść, podnosić liczbę do określonej potęgi «pomnożyć liczbę przez siebie określoną ilość razy»na potęgę pot. «bardzo dużo; w dużym stopniu, bardzo mocno»Pracować na potęgę.
Tyć, rosnąć na potęgę.
Pić na potęgę.
Coś się drze na potęgę.
Słownik języka polskiego . 2013.