Poufała rozmowa.
Być z kimś na poufałej stopie.
Był bardziej poufały (albo rzad. poufalszy) niż poprzednio.
Słownik języka polskiego . 2013.
poufały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, poufałyali, poufałyalszy {{/stl 8}}{{stl 7}} nacechowany brakiem dystansu, świadczący o bliskich stosunkach; swobodny, przyjacielski, zażyły, bezceremonialny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poufałe gesty. Poufała pogawędka.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezceremonialny — bezceremonialnyni «nie przestrzegający skrupulatnie form towarzyskich, pełen prostoty, swobodny; także: zbyt poufały» Bezceremonialne powitanie, słowa. Ktoś jest bezceremonialny w zachowaniu. Zachowywać się w bezceremonialny sposób … Słownik języka polskiego
brat — m IV, DB. a, C. u, Ms. bracie; lm M. bracia, DB. braci, N. braćmi 1. «każdy z synów mających wspólnych rodziców w stosunku do drugiego syna lub córki» Starszy, młodszy brat. Rodzony brat. ∆ Brat przyrodni «syn tego samego ojca i innej matki lub… … Słownik języka polskiego
buduarowy — 1. «dotyczący buduaru, odbywający się w buduarze; intymny, poufały» Buduarowe sekrety, intrygi. 2. «podobny do buduaru, urządzony na wzór buduaru» Gabinecik buduarowy … Słownik języka polskiego
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
dziecina — ż IV, CMs. dziecinanie; lm D. dziecinain 1. «pieszczotliwie lub z politowaniem o dziecku, zwłaszcza małym» Kazano w kraju niewinnej dziecinie modlić się za mnie co dzień. (Słowacki) 2. tylko w wołaczu «poufały, serdeczny zwrot do osoby dorosłej»… … Słownik języka polskiego
dziecinka — ż III, CMs. dziecinkance; lm D. dziecinkanek 1. «pieszczotliwie o dziecku» 2. tylko w wołaczu «poufały, serdeczny zwrot do osoby dorosłej» … Słownik języka polskiego
dziecko — n II, N. dzieckokiem; lm MDB. dzieci, N. dziećmi 1. «człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego; każdy, niezależnie od wieku potomek w stosunku do rodziców; syn, córka» Rodzone, dorosłe, nieletnie dziecko. Rozkapryszone, rozpuszczone,… … Słownik języka polskiego
familiarny — familiarnyni «poufały, zażyły, bezceremonialny» Familiarne stosunki. Być familiarnym względem kogoś. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
konfidencjonalny — 1. «poufały, zażyły, familiarny» Konfidencjonalny uśmiech, spojrzenie. 2. «poufny, sekretny» Informacja konfidencjonalna … Słownik języka polskiego
