Kobiece powaby.
Powaby miłości, życia, świata.
Powaby muzyki, poezji, sztuki.
Powaby turystyki.
Kobieta bez żadnego powabu.
Ktoś, coś czaruje, nęci, przyciąga swoim powabem.
Coś traci swój powab.
Słownik języka polskiego . 2013.
powab — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. powabbie {{/stl 8}}{{stl 7}} w stylu książkowym: ogół właściwości przyciągających czyjąś uwagę i wywołujących miłe wrażenie; wdzięk, czar, urok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powab dziewczęcego uśmiechu. Powaby… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Liebe — 1. Ade, Lieb , ich kann nicht weine, verlier ich dich, ich weiss noch eine. Auch in der Form: Adieu Lieb, ich kan nit weinen, wilt du nit, ich weiss schon einen. (Chaos, 60.) »Wenn dir dein Liebchen untreu war, musst du dich nur nicht gleich… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
złoty — 1. Mieć złote ręce «umieć coś świetnie zrobić, radzić sobie doskonale z każdą pracą»: Miał złote ręce. Pracował (...) składnie i szybko, a robota, którą wykonywał, miała zawsze „sznyt” – nie była wymęczona, zapaćkana klejem i zabrudzona palcami.… … Słownik frazeologiczny
czar — m IV, D. u, Ms. czarze; lm M. y 1. częściej w lm «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie, przypisywane, według dawnych wierzeń ludowych, działaniu sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił; środki magiczne wywołujące je» Amulet od czarów. Bać… … Słownik języka polskiego
gracja — ż I, DCMs. gracjacji; lm D. gracjacji 1. Gracja «w mitologii rzymskiej: jedna z trzech bogiń wdzięku i radości» przen. «kobieta urocza, pełna wdzięku, piękna» Spotkał dwie gracje w modnych kapeluszach. 2. blm «wdzięk, powab, lekkość (zwłaszcza w… … Słownik języka polskiego
uroda — ż IV, CMs. urodaodzie, blm 1. «zewnętrzne walory postaci, zwłaszcza harmonijne, regularne rysy twarzy; zespół cech składających się na piękny wygląd, piękną powierzchowność; piękność» Chłopięca, dziewczęca, młodzieńcza, męska uroda. Egzotyczna,… … Słownik języka polskiego
urok — m III, D. u, N. urokkiem; lm M. i 1. «to, co wywiera przyjemne, estetyczne wrażenie; wdzięk, czar, powab, piękno» Nieodparty, nieopisany, niepospolity, niezwykły, niewypowiedziany, przemożny urok. Romantyczny, tajemniczy urok. Urok osobisty,… … Słownik języka polskiego
wdzięk — m III, D. u, N. wdziękkiem 1. blm «ogół cech stanowiących o tym, że ktoś lub coś sprawia miłe wrażenie; czar, urok, powab» Dziewczęcy, młodzieńczy wdzięk. Naturalny, przyrodzony, wrodzony, swoisty wdzięk. Niewymuszony, niewysłowiony, subtelny,… … Słownik języka polskiego
czar — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. czarze, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} zjawisko niewytłumaczalne, zadziwiające, przypisywane działaniu sił nadprzyrodzonych, także według dawnych pogańskich wierzeń obrzędy, zaklęcia itp. mające takie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kusicielka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. kusicielkalce; lm D. kusicielkalek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta zachęcająca do flirtu, umiejąca wykorzystać swój powab do oddziaływania na mężczyzn {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
