- powaga
- ż III, CMs. \powagaadze1. blm«zrównoważony, opanowany sposób bycia, zachowania się; opanowanie odruchów, uczuć, zrównoważenie; poważny, dostojny wygląd wynikający z takiego sposobu bycia»
Całkowita, zupełna, śmiertelna powaga.
Patriarchalna, uroczysta powaga.
Zachować powagę.
Przybrać wyraz powagi.
Robić coś, mówić z powagą.
◊ Chodząca powaga «o kimś przesadnie poważnym»2. blm«autorytet, znaczenie wśród otoczenia; poważanie, prestiż; znaczenie, ważność czegoś»Ojcowska powaga.
Powaga nauczyciela.
Powaga prawa, władzy, narodu.
Powaga majestatu królewskiego.
Powaga chwili, sytuacji, wydarzeń.
Cieszyć się powagą u ludzi.
Zażywać powagi.
Stracić, zyskać na powadze.
◊ (do zn. 1 i 2): Nadawać, dodawać, przydawać sobie, komuś powagi «nadawać sobie, komuś dojrzalszy wygląd, postarzać się; dodawać sobie, komuś znaczenia, godności»3. lm D. \powagawag«osoba lub instytucja uznawana za autorytet, ciesząca się poważaniem, uznaniem»Powagi naukowe, lekarskie.
Słownik języka polskiego . 2013.