powołać

dk I, \powołaćam, \powołaćasz, \powołaćają, \powołaćaj, \powołaćał, \powołaćany - powoływać ndk VIIIa, \powołaćłuję, \powołaćłujesz, \powołaćłuj, \powołaćywał, \powołaćywany

1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować»

Powołać prezydium, rząd, zarząd.

Powołać kogoś na katedrę, na stanowisko dyrektora.

Sąd powołał mnie na świadka.

◊ Powołać do życia (np. instytucję, towarzystwo naukowe, komisję) «ustanowić, stworzyć, zorganizować»

◊ Powołać coś (np. dawne prawo, dawny zwyczaj) na nowo do życia «przywrócić do życia, na nowo ożywić; wskrzesić»

2. rzad. «spędzić pewien czas na wołaniu»

3. przestarz. «wołając wezwać; wywołać, zawołać; zwołać»

◊ (dziś żywa): Powołać do wojska, pod broń, do służby frontowej itp. «wydać nakaz stawienia się w wojsku, do służby frontowej itp.»

powołać się - powoływać się «odwołać się do kogoś, do czegoś, podać kogoś jako poręczyciela, świadka, wziąć coś na świadectwo, oprzeć się na czymś»

Powołać się na przepisy.

Powołać się na dawną znajomość, na czyjeś świadectwo, na czyjeś słowa.

Powołując się na list.

Powołać się w rozmowie na kogoś.