Powództwo cywilne.
Powództwo rozwodowe, o rozwód.
Wnieść, wytoczyć powództwo.
Wystąpić z powództwem.
Sąd rozstrzyga sprawę z czyjegoś powództwa.
Słownik języka polskiego . 2013.
powództwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. powództwowie, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} wniesienie sprawy do sądu; skierowany do sądu wniosek o przeprowadzenie procesu i wydanie wyroku w danej sprawie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powództwo cywilne, rozwodowe.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cywilny — cywilnyni 1. «nie będący wojskowym, nie odnoszący się do wojska» Ludność cywilna. Cywilny zawód. Lotnictwo cywilne. ◊ Cywilne ubranie, cywilna czapka itp. «ubranie nie będące mundurem, czapka nie wchodząca w skład umundurowania» 2. «odnoszący się … Słownik języka polskiego
powód — m IV, D. powódwodu, Ms. powódwodzie; lm M. powódwody 1. «przyczyna, racja; pobudka» Błahy, dostateczny, istotny, prawdziwy, ważny powód. Powód niezadowolenia, gniewu. Powód do rozmowy, do rozwodu, do wdzięczności, do zobaczenia się z kimś. Dać… … Słownik języka polskiego
pozew — m IV, D. pozewzwu, Ms. pozewzwie; lm M. pozewzwy «pismo zawierające powództwo, wszczynające w stosunku do pozwanego proces cywilny; dawniej także akt sądowy wzywający pozwanego na rozprawę sądową» Pozew rozwodowy. Pozew o obrazę. Pozew… … Słownik języka polskiego
pozwany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. pozwać (p.) pozwany, pozwana w użyciu rzecz., praw. «osoba fizyczna lub prawna, przeciwko której wytoczono powództwo, wniesiono pozew» … Słownik języka polskiego
proces — m IV, D. u, Ms. processie; lm M. y 1. «przebieg następujących po sobie i powiązanych przyczynowo określonych zmian, stanowiących stadia, fazy, etapy rozwoju czegoś; przebieg, rozwijanie się, przeobrażanie się czegoś» Proces ekonomiczny,… … Słownik języka polskiego
skarga — ż III, CMs. skargardze; lm D. skarg 1. «żalenie się, użalanie się» Bolesne skargi chorego. 2. częściej w lm «obwinianie kogoś o coś, zarzucanie komuś czegoś» Skargi na młodzież, na złą jakość wyrobów. Pójść do kogoś na skargę. 3. «środek prawny… … Słownik języka polskiego
wytoczyć — dk VIb, wytoczyćczę, wytoczyćczysz, wytoczyćtocz, wytoczyćczył, wytoczyćczony wytaczać ndk I, wytoczyćam, wytoczyćasz, wytoczyćają, wytoczyćaj, wytoczyćał, wytoczyćany 1. «tocząc wyciągnąć, wydostać coś skądś, na jakieś miejsce» Wytaczać beczkę z … Słownik języka polskiego
sąd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sądzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} instytucja ustanowiona prawem do rozstrzygania spraw spornych, orzekania o czyjeś winie lub niewinności i wymierzania kary; organ… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skarga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. skargardze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} użalanie się, najczęściej z powodu bólu, cierpienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skarga chorego. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
