powstać

dk, \powstaćwstanę, \powstaćwstaniesz, \powstaćwstań, \powstaćwstał - powstawać ndk IX, \powstaćwstaję, \powstaćwstajesz, \powstaćwaj, \powstaćwał

1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć się»

Powstaje nowe przedsiębiorstwo, nowa fabryka.

Powstało dużo nowych szkół.

W miastach powstały nowe dzielnice.

Powstały plotki.

Powstał chaos, tumult.

Powstało zamieszanie.

Między nimi powstał spór.

Na sali powstał ogólny śmiech.

2. «przejść z pozycji leżącej lub siedzącej do stojącej; podnieść się, wstać, dźwignąć się»

Powstać z krzesła.

Na jego widok wszyscy powstali.

∆ Powstań! «komenda wojskowa nakazująca przybrać postawę stojącą»

◊ Włosy na głowie powstają «kogoś ogarnia przerażenie»

◊ żart. Powstać z łoża boleści «ozdrowieć»

3. «zorganizować powstanie, zbuntować się»

Powstać przeciw okupantowi.

4. zwykle dk «w sporze, dyskusji, działaniu: gwałtownie, energicznie przeciwstawić się komuś lub czemuś, nawymyślać komuś, oburzyć się na kogoś, na coś; zaatakować kogoś, coś»

Wszyscy na niego powstali.

Cała rodzina powstała przeciw tym projektom.