powszechnik

powszechnik
m III, D. -a, N. \powszechnikkiem; lm M. -i
filoz. powszechniki «w niektórych koncepcjach filozoficznych: rzekome odpowiedniki nazw i pojęć ogólnych (przedmioty wiedzy abstrakcyjnej, ogólnej) mające jedynie cechy wspólne danej klasie przedmiotów konkretnych, np. człowiek w ogóle (w odróżnieniu od poszczególnych jednostek); uniwersalia»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • abstrakcja — ż I, DCMs. abstrakcjacji; lm D. abstrakcjacji (abstrakcjacyj) 1. «pogląd lub twierdzenie nie oparte na faktach, nie odpowiadające rzeczywistości, wyprowadzone z pewnych z góry przyjętych założeń; pomysł nie do urzeczywistnienia» Operować… …   Słownik języka polskiego

  • abstrakt — m IV, D. u, Ms. abstraktkcie; lm M. y a. a 1. «w systemach informacyjnych: streszczenie dokumentu» 2. filoz. «wytwór abstrahowania; powszechnik; abstrakcja» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • idea — ż I, DCMs. idei, B. ideę; lm M. idee, D. idei 1. «myśl przewodnia wyznaczająca cel i kierunek działania, będąca również zasadniczą tendencją twórczości naukowej i artystycznej; pomysł, koncepcja, pojęcie, pogląd, wyobrażenie» Idea polityczna,… …   Słownik języka polskiego

  • abstrakt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. abstraktkcie, filoz. {{/stl 8}}{{stl 7}} wytwór abstrahowania; pojęcie oderwane; powszechnik; abstrakcja <łac.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”