- pozostać
- dk, \pozostaćstanę, \pozostaćstaniesz, \pozostaćstań, \pozostaćstał - pozostawać ndk IX, \pozostaćstaję, \pozostaćstajesz, \pozostaćwaj, \pozostaćwał1. «nie ruszyć się skądś, nie opuścić jakiegoś miejsca; zostać gdzieś, u kogoś»
Pozostać w domu.
Pozostali dłużej na przyjęciu.
◊ Pozostać w pamięci «zostać zapamiętanym, nie ulec zapomnieniu»◊ Pozostać w tyle za kimś, za czymś «dać się komuś, czemuś wyprzedzić, nie nadążyć za kimś, za czymś; nie dorównać komuś pod jakimś względem»◊ (Niech) to pozostanie między nami «(niech) o tym nie dowie się nikt poza nami»2. «zostać w dalszym ciągu, bez zmian w jakimś położeniu, stanie, sytuacji»Pozostawać dłużnym, wiernym komuś.
Pozostawać bez dachu nad głową, bez środków do życia.
Pozostawać na wolności.
Pozostawał nadal naszym nauczycielem.
Ostatnie wydarzenia nie pozostały bez wpływu na jej psychikę.
◊ Pozostawać przy czymś «trwać, obstawać przy czymś (np. przy opinii, sądzie); nie zamieniać, nie zmieniać czegoś»◊ Pozostaje komuś coś (zrobić) «ktoś powinien, musi coś (zrobić)»3. «zostać przy życiu po czyjejś śmierci; o rzeczach: zostać jako spadek, spuścizna»Pozostało po nim dwóch synów.
Po ciotce pozostało sporo biżuterii.
4. «stać się resztą jakiejś sumy, ilości itp.; zostać»Pozostało mi dziesięć złotych.
Z wielu przyjaciół pozostał sam jeden.
Z puszczy pozostał skrawek lasu.
Słownik języka polskiego . 2013.