pracownik

pracownik
m III, DB. -a, N. \pracownikkiem; lm M. \pracownikicy, DB. -ów
«osoba pracująca, zatrudniona w jakimś zakładzie pracy, wykonująca płatną pracę fizyczną lub umysłową»

Pracownik fizyczny, umysłowy, etatowy, stały, sezonowy.

Pracownik fabryczny, biurowy.

Pracownik techniczny, dydaktyczny.

Doświadczony, długoletni, wykwalifikowany pracownik.

Pracownik banku, poczty, kolei, sklepu, szkoły.

Pracownik naukowy uniwersytetu.

Pracownicy służby zdrowia.

Zatrudnić, zwolnić pracownika.

Pensja, uposażenie, prawa, obowiązki pracownika.

Świadczenia dla pracowników.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • pracownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. pracownikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba pracująca zarobkowo w jakimś zakładzie pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pracownik etatowy, sezonowy, kontraktowy, fizyczny, umysłowy. Długoletni, doświadczony, zasłużony,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • goryl — Pracownik ochrony osobistej Eng. A bodyguard …   Słownik Polskiego slangu

  • ochroniarz — Pracownik ochrony osobistej Eng. A bodyguard …   Słownik Polskiego slangu

  • umysłowy — Pracownik umysłowy, zwłaszcza urzędnik Eng. An educated employee who works mentally rather than physically, especially a clerical worker …   Słownik Polskiego slangu

  • bagażowy — «dotyczący bagażu; służący do przewożenia bagażu» Wagon bagażowy. Wózek bagażowy. Kwit bagażowy. bagażowy bagażowyowi w użyciu rzecz. 1. «pracownik kolei, który za opłatą przenosi lub przewozi rzeczy podróżnych do pociągu lub z pociągu; numerowy» …   Słownik języka polskiego

  • kontraktowy — kontraktowywi przym. od kontrakt Suma kontraktowa. ∆ Pracownik, robotnik kontraktowy «pracownik, robotnik zatrudniony na podstawie kontraktu, umowy na pewien okres; pracownik nieetatowy» …   Słownik języka polskiego

  • redaktor — m IV, DB. a, Ms. redaktororze; lm M. redaktororzy, DB. ów 1. «pracownik redakcji wydawnictw książkowych, dzienników, czasopism, radia, telewizji zajmujący się pisaniem tekstów lub zbieraniem, ocenianiem, opracowywaniem i przygotowywaniem do druku …   Słownik języka polskiego

  • adiunkt — m IV, DB. a, Ms. adiunktkcie; lm M. adiunktkci, DB. ów 1. «tytuł pracownika naukowo dydaktycznego w szkołach wyższych i naukowo badawczego w instytucjach naukowych, wyższy od tytułu starszego asystenta; pracownik mający ten tytuł» Adiunkt katedry …   Słownik języka polskiego

  • asystent — m IV, DB. a, Ms. asystentncie; lm M. asystentnci, DB. ów 1. «osoba pomagająca specjaliście przy wykonywanej przez niego pracy, np. lekarzowi przy operacji» 2. «tytuł pomocniczego pracownika naukowego na wyższej uczelni lub w instytucie naukowo… …   Słownik języka polskiego

  • chronometrażysta — m odm. jak ż IV, CMs. chronometrażystayście; lm M. chronometrażystayści, DB. chronometrażystatów 1. «pracownik zajmujący się chronometrażem, np. czuwający nad normowaniem pracy według chronometrażu» 2. lotn. «pracownik lotniska zapisujący godziny …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”