- prawomocnie
- \prawomocnieej«z mocą prawną; obowiązująco»
Stwierdzać, orzekać prawomocnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
prawomocnie
Look at other dictionaries:
prawomocnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., prawomocnieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób prawomocny, z mocą prawną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawomocnie otrzymać majątek, spadek. Orzekać, stwierdzać coś prawomocnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Dariusz Ratajczak — (November 28, 1962 2010[1]) was a Polish historian (formerly of the University of Opole), publicist and right wing activist.[2] In 1999 he was convicted of Holocaust denial in Poland.[3][4] Contents … Wikipedia
ПРАВОМОЧНЫЙ — ПОЛНОМОЧНЫЙ И ПРАВОМОЧНЫЙ В русском литературно книжном языке есть два составных слова, в которых второй частью сложения является прилагательное мочный восточнославянский эквивалент старославянизма мощный. Это слова полномочный и правомочный. С… … История слов
amnestia — ż I, DCMs. amnestiatii; lm D. amnestiatii (amnestiatyj) «ustawowy, powszechny akt łaski polegający na całkowitym lub częściowym darowaniu prawomocnie orzeczonych kar za pewne przestępstwa popełnione przed określoną datą» Częściowa, powszechna… … Słownik języka polskiego
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… … Słownik języka polskiego
ułaskawić — dk VIa, ułaskawićwię, ułaskawićwisz, ułaskawićskaw, ułaskawićwił, ułaskawićwiony ułaskawiać ndk I, ułaskawićam, ułaskawićasz, ułaskawićają, ułaskawićaj, ułaskawićał, ułaskawićany, praw. «darować lub zmniejszyć skazanemu karę orzeczoną prawomocnie … Słownik języka polskiego
ułaskawienie — n I 1. rzecz. od ułaskawić. 2. lm D. ułaskawieniewień praw. «darowanie skazanemu kary orzeczonej prawomocnie przez sąd; dokument zawierający tekst orzekający darowanie skazanemu kary» Wystąpić o ułaskawienie. Otrzymać ułaskawienie. Podpisać… … Słownik języka polskiego
ułaskawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ułaskawiaćam, ułaskawiaća, ułaskawiaćają, ułaskawiaćany {{/stl 8}}– ułaskawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ułaskawiaćwię, ułaskawiaćwi, ułaskawiaćwiony, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} stosować prawo łaski, darować w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ułaskawienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ułaskawić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ułaskawienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. ułaskawienieeń, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} całkowite darowanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
