predykacja

ż I, DCMs. \predykacjacji; lm D. \predykacjacji (\predykacjacyj)

1. «formułowanie sądu orzekającego»

2. jęz. «określanie w zdaniu wyrazu występującego w funkcji podmiotu za pomocą formy osobowej czasownika (np. stoi w zdaniu: dom stoi) lub za pomocą innych wyrazów pełniących funkcję orzeczenia (np. jest czyste w zdaniu: miasto jest czyste)»

‹z łac.›