proklityka

ż III, CMs. \proklitykayce; lm D. \proklitykayk

jęz. «wyraz nie akcentowany, najczęściej jednosylabowy, łączący się w całość akcentową z wyrazem następującym po nim (np. do prácy, na ulícy, nie ídźcie, nie wiédział)»

‹z gr.›