- przebrać
- dk IX, \przebraćbiorę, \przebraćbierzesz, \przebraćbierz, \przebraćbrał, \przebraćbrany - przebierać ndk I, \przebraćam, \przebraćasz, \przebraćają, \przebraćaj, \przebraćał, \przebraćany1. «zmienić komuś ubranie, ubrać kogoś w coś innego»
Przebrać dziecko.
Przebrać kogoś w czyste, nowe ubranie.
◊ Przebrać kogoś za kogoś, za coś, np. za królewicza, za rycerza itp. «ubrać kogoś w strój, kostium charakterystyczny dla kogoś lub przedstawiający coś»2. «oczyścić wybierając i odrzucając to, co zepsute, uszkodzone albo wybierając to, co właściwe, najlepsze»Przebrać owoce.
3. → przebierać4. częściej dk, daw. «wyczerpać, wybrać do dna, wziąć za wiele»dziś tylko we fraz. Przebrać miarę a. miarkę w czymś «przekroczyć dozwolone granice w postępowaniu; przesadzić, przeholować w czymś»przebrać się - przebierać się1. «ubrać się w coś innego»Przebrać się w inną suknię, w strój wizytowy.
Przebierać się do obiadu.
◊ Przebrać się za kogoś, za coś «włożyć strój, kostium charakterystyczny dla kogoś lub przedstawiający coś»2. częściej dk, przestarz. «osiągnąć kres, wyczerpać się, kończyć się, braknąć»dziś tylko we fraz. Przebrała się miara a. miarka czegoś «czegoś ma się dosyć, zdarzyło się coś, co przekroczyło granice czyjejś cierpliwości»
Słownik języka polskiego . 2013.