- przeciąć
- dk Xc, \przeciąćtnę, \przeciąćtniesz, \przeciąćtnij, \przeciąćciął, \przeciąćcięła, \przeciąćcięli, \przeciąćcięty - przecinać ndk I, \przeciąćam, \przeciąćasz, \przeciąćają, \przeciąćaj, \przeciąćał, \przeciąćany1. «cięciem podzielić coś na części; oddzielić coś od czegoś; tnąc skaleczyć; rozciąć»
Przeciąć nitkę, papier.
Przeciąć nożem sznurek.
Przeciąć sobie żyły.
Chirurg przeciął wrzód.
◊ Przeciąć drogę, komunikację, odwrót komuś «uniemożliwić przejście, przebycie jakiejś drogi, uniemożliwić odwrót, komunikację; zagrodzić, zajechać drogę»◊ Przeciąć plac, ścieżkę, ulicę, polanę itp. «przejść w poprzek, środkiem placu, ścieżki, ulicy, polany skracając sobie w ten sposób drogę»◊ Przeciąć zakład «rozdzielić połączone dłonie dwóch zakładających się osób dla nadania ważności zakładowi»przen.Choroba, śmierć przecięła czyjeś życie, nić życia, pasmo żywota.
2. «znaleźć się w poprzek lub wzdłuż jakiejś płaszczyzny, zarysować się na jakiejś płaszczyźnie»Błyskawice przecięły niebo.
Jaskółki szybkim lotem przecinały powietrze.
Pola przecięte miedzą.
3. «nagłym wystąpieniem, pojawieniem się przerwać, zakończyć coś»Przeciąć dyskusję, rozmowę.
Przeciąć jakąś sprawę.
Przeciąć czyjeś wahania, wątpliwości.
Przeciąć krótko, z miejsca.
Ciszę przeciął gwizd pociągu.
przeciąć się - przecinać się «skrzyżować się»Ulice przecinały się pod kątem prostym.
Słownik języka polskiego . 2013.