- przeczenie
- n I1. rzecz. od przeczyć.2. lm D. \przeczenieeń«wyraz, wyrażenie lub zdanie przeczące, partykuła przecząca; negacja»
Słownik języka polskiego . 2013.
przeczenie
Look at other dictionaries:
przeczenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przeczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. przeczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdanie, wyrażenie negujące coś, uznające coś za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaprzeczony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zaprzeczyć (p.) zaprzeczony w użyciu przym., jęz. «o wyrazie, zdaniu: zawierający przeczenie, będący przeczeniem, wyrażający przeczenie» … Słownik języka polskiego
negacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. negacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeczenie czemuś, podważenie prawdziwości, wartości czegoś; zanegowanie, odrzucenie, stwierdzenie fałszywości czegoś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bo — 1. «spójnik przyłączający zdania podrzędne, wyrażające przyczynę; ponieważ» Nie można wyjść, bo pada. Nie kupi palta, bo i za co? Zapomniał co mówiono, bo też i nie słuchał dobrze. 2. «po zdaniach rozkazujących spójnik przyłączający zdania… … Słownik języka polskiego
dys- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: rozdzielenie, oddzielenie lub przeczenie, brak czego, nadający wyrazom znaczenie negatywne, przeciwstawne, np. dysharmonia, dyshonor» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
negacja — ż I, DCMs. negacjacji; lm D. negacjacji (negacjacyj) 1. książk. «przeczenie, odrzucenie, negowanie» Negacja oczywistych prawd. 2. log. «jedna z zależności międzyzdaniowych, wyrażająca wykluczenie lub zaprzeczenie zdania twierdzącego» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego
przeczący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. przeczyć (p.) przeczący w użyciu przym. «wyrażający, zawierający przeczenie; negatywny» Zdanie przeczące … Słownik języka polskiego
więcej — 1. «stopień wyższy od dużo, wiele» a) «oznacza zwiększoną względem czegoś liczbę, ilość, miarę; przysłówek używany także w porównaniach (zwykle ze sprecyzowaniem stopnia zwiększenia czegoś, z określeniem dolnej granicy); ponad stan dotychczasowy» … Słownik języka polskiego
bynajmniej — I {{/stl 13}}{{stl 8}}dop. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażająca przeczenie odpowiedź na pytanie o rozstrzygnięcie, bardziej kategoryczna niż samo {{/stl 7}}{{stl 8}}nie {{/stl 8}}{{stl 7}}; nie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgodziłeś się na tę propozycję?–… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
