Przejaw choroby, dobrego humoru, dowcipu, inteligencji, niemocy, nienawiści, oporu, słabości, strachu, żalu.
Przejaw życia społecznego.
Zdradzać przejawy niepokoju.
Widać w tym przejaw dobrej woli.
Słownik języka polskiego . 2013.
przejaw — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przejawwie {{/stl 8}}{{stl 7}} zewnętrzny, zauważalny znak czegoś; oznaka, wyraz, objaw, symptom : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przejawy paniki, lęku, choroby. Coś jest przejawem dobrego gustu, humoru,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Неопознанные (Познань) — Памятник Неопознанные Nierozpoznani … Википедия
cel — 1. Chybić celu «nie osiągać zamierzonego efektu»: Tym wszakże razem zamierzona złośliwość agenta chybiła celu, Jakuci bowiem życzliwiej spojrzeli na Smugę. A. Szklarski, Wyprawa. 2. Dopiąć, dosięgnąć celu «osiągnąć zamierzony skutek działań,… … Słownik frazeologiczny
aspekt — m IV, D. u, Ms. aspektkcie; lm M. y 1. «punkt widzenia, z którego się coś rozpatruje; widok, perspektywa, wygląd, ujęcie, postać, przejaw, strona czegoś» Aspekt gospodarczy. Aspekty zagadnienia, zjawiska. Uwzględniać wszystkie aspekty czegoś.… … Słownik języka polskiego
atak — m III, D. u, N. atakkiem; lm M. i 1. «gwałtowne uderzenie na nieprzyjaciela; natarcie» Atak bombowy, lotniczy. Atak frontalny. Atak czołgów. Atak na bagnety. Przejść, przystąpić, ruszyć do ataku. Przypuścić atak na coś, do czegoś … Słownik języka polskiego
charyzmat — m IV, D. u, Ms. charyzmatacie; lm M. y «według teologii: przejaw łaski bożej, szczególny dar boży; w religioznawstwie: szczególny rodzaj żarliwości religijnej, wyróżniający daną osobę spośród otoczenia» Ktoś obdarzony charyzmatem proroctwa. przen … Słownik języka polskiego
czar — m IV, D. u, Ms. czarze; lm M. y 1. częściej w lm «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie, przypisywane, według dawnych wierzeń ludowych, działaniu sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił; środki magiczne wywołujące je» Amulet od czarów. Bać… … Słownik języka polskiego
dominacja — ż I, DCMs. dominacjacji, blm książk. «panowanie, przewaga, górowanie nad kimś lub nad czymś» Dominacja obcych wpływów w jakiejś dziedzinie. Dominacja treści nad formą w dziele literackim. ∆ Dominacja społeczna «według socjologii marksistowskiej:… … Słownik języka polskiego
erupcja — ż I, DCMs. erupcjacji; lm D. erupcjacji (erupcjacyj) geol. «wybuch wulkanu; wydobywanie się na powierzchnię ziemi produktów wulkanicznych: lawy, materiałów powstałych z odłamków skał, pyłu itp. oraz gazów i par wulkanicznych» Erupcje eksplozywne … Słownik języka polskiego
forma — ż IV, CMs. formamie; lm D. form 1. «zewnętrzny kształt, postać, wygląd czego» Dziwne, fantastyczne formy. Nadać formę czemuś. 2. «układ skoordynowanych elementów; struktura, ustrój; przejaw, odmiana» Formy prawne, sądowe. Różne formy świata… … Słownik języka polskiego
